Wraz z „The Harmony Codex” Steven Wilson wydaje swój siódmy album. Każdy, kto słucha „The Harmony Codex”, ma wrażenie zagubienia się w rysunku Eschera składającym się wyłącznie z dźwięku. W dziesięciu utworach znajdujących się na albumie Steven Wilson porusza się po splątanej sieci wspomnień, prowadząc słuchacza ścieżkami, na których szerzą się cienie refleksji, zamyślenia i melancholii.

Album został wymyślony i skomponowany przez Wilsona, pracującego samotnie w studiu w garażu kamienicy w północnym Londynie, przy wsparciu muzyków z całego świata (w tym wieloletnich partnerów studyjnych, takich jak Ninet Tayeb, Craig Blundell i Adam Holzman, a także jako kilku pierwszych współpracowników, takich jak Jack Dangers z Meat Beat Manifesto i Sam Fogarino z Interpolu). Każdy z muzyków został poproszony o umieszczenie na płycie swojego indywidualnego stempla. Werble, smyczki i samplowane dźwięki wniesione przez każdego artystę zostały splecione razem, aby stworzyć niepowtarzalny dźwięk.

I chociaż The Harmony Codex jest płytą stworzoną z myślą o dźwięku przestrzennym, nie jest to płyta, która potrzebuje wyrafinowanego systemu dźwiękowego, który Cię zabierze – dwa głośniki i otwarte ucho w zupełności wystarczą.